بررسی مفهوم نعمت در نهج البلاغه

چکیده: نعمت هر گونه بهره ی خوبی است که، انسان از آن استفاده می کند تا به کمال انسانی برسد. و همچنین رفاه و آسایشی است که، خداوند برای انسان ها قرار داده تا به وسیله ی بهره مندی از آن ها و تفکر در خلقتشان، خدا را شناخته و راه درست را بپیمایند که این نعمت ها لازمه ی زندگی بشر است. و زندگی اولین نعمتی است که به انسان ها داده شده است. قلمرو نعمت ها، در نظر حضرت امیر علیه السلام گسترده است. در این دیدگاه حضرت علیه السلام نعمت ها را در ابعاد مادی و معنوی مورد توجه قرار داده اند. به این معنا که نعمت هایی که ظاهری و قابل لمس و حس هستند در بعد مادی، و نعمت هایی که جنبه ی مادی نداشته و برای کشف آن ها به معرفت و بینش نیاز دارد به معنوی، تقسیم کرده است. اما تکیه ی اصلی آن حضرت بر عامل افزایش و زوال نعمت بوده و برای هر کدام از نعمت ها مسئولیتی را بیان فرمودند. در این پایان نامه با تکیه بر دیدگاه های امام علی علیه السلام در نهج البلاغه و تطبیق آن با قرآن و مستندات حدیثی مورد قبول به مسئله ی مفهوم نعمت پرداخته می شود. و شناخت همه ی این نعمت ها منجر به شناخت خدا شده و وسیله ی آزمایش انسان هاست، که از نتایج بحث این پروژه می باشد. کلمات کلیدی: حضرت علی علیه السلام، نهج البلاغه، مفهوم نعمت، نعمت مادی و معنوی، علل افزایش و زوال نعمت